Bunnik 73 F1 - DEV F1 1-5 F1 wint op de rivierklei bij Bunnik.
F1 wint op de rivierklei bij Bunnik
We reisden niet af onder een heel gelukkig gesternte vandaag. Nou ja: het weer zat mee. Niet te koud en geen regen. En dat was maar goed ook want er zaten nogal wat bijna zieke of net -ziek- geweest spelertjes tussen. Mijn eigen zoon Mees had gisteren zo'n rot smak met zijn fiets gemaakt dat de huisarts eraan te pas had moeten komen. Zo stonden ze daar enigszins wankel aan de aftrap.
Op zo'n veld van zompige rivierklei die je niet met vloeiend voetbal kunt bespelen, maar waar voortdurend werk aan de winkel is.
En zo gingen ze erop - eerst nog wat timide met witte gezichtjes en rode oogjes, maar gaandeweg met steeds meer brutaliteit. Een beetje zoals de wedstrijd van verleden week; althans wat ik erover gehoord heb, want die pot heb ik helaas moeten missen.
Spannend was het wel, dit was ook geen tegenstander die zich massaal voor de eigen poort wilde terugtrekken. Onze keeper Floris kreeg behoorlijk wat te doen, vooral in het eerste bedrijf. Daar liet hij zien hoe goed hij in vorm is en hoeveel sjoeche hij op zijn leeftijd al heeft van deze mooie rol op het veld. Onze spelers begonnen ook beter te anticiperen op zijn verre uittrappen. Mede daardoor ontstond steeds meer druk op het Bunnikse doel. Bij de eerste corner die zo verdient werd stonden de spelers elkaar een tijdje aan te kijken: wie gaat hem nemen? Estelle pakte uiteindelijk de bal op. "Niet te scherp...!" riepen we nog vanaf de kant, omdat ze bij vorige edities de bal soms net achter de lijn deponeerde. Wat heet scherp! Deze bal plofte precies op de doellijn neer en door het beetje effect van de bal of door de scrimmage voor het doel - ik kon het niet helemaal goed zien - rolde 'ie er net achter: 0-1.
Dat gaf de burger moed en dat was te merken aan het spel. DEV kwam in een heel goede fase van de tweede helft terecht. Een tweede goal kon niet uitblijven. Na een aanval in de kleine ruimte waar veel spelers bij betrokken waren kwam de bal via Bennie bij Estelle die onberispelijk binnen schoot voor de 0-2. Met deze stand werd het rust.
In de tweede helft ging het goede spel aanvankelijk verder. Levi wist een afvallende bal op goede waarde te schatten maakte een actie over rechts en waar iedereen een voorzet verwachtte schoot hij direct op het doel. Dat was de keeper te machtig. Was het nou een voorzet of een bedoeld schot Levi? "Nee het was echt een schot, ik had alleen niet verwacht dat 'ie zou zitten...". En of 'ie zat: 0-3
Daarna kakte de boel een beetje in. De linies kwamen ver uit elkaar te liggen, het leek of de onzen toch een beetje moe aan het worden waren. Tsja en dan valt de 1-3, daar kan je donder op zeggen. Tsja en dan ga je hem als coach toch een beetjeknijpen. Helpen we de tegenstander niet in het zadel? Gaan de koppies niet hangen? Gelukkig zagen we de spelertjes opstaan die de strijd er weer vol in brachten. Niels begon als rechtsback/midden steeds meer iets uit te stralen: "Mij kom je niet voorbij!". Jip stond een periode links voorin maar sprintte als het nodig was weer het hele veld over om ook verdedigend te ondersteunen. Hij werd voor zijn harde werken beloond met een doelpunt dat hij zelf op touw zette door vanaf links naar binnen te komen en met rechts - zijn chocoladebeen nota bene- de bal hard tegen de touwen te jagen: 1-4.
Zijn opvolger links voorin, Nathan, kwam er met een paar mooie actie ook fraai langs om Milan en Estelle in stelling te brengen wat maar net niet lukte. Het wachten was op de 1-5; de tegenstander had nu helemaal niets meer in te brengen. Mees begon steeds souvereiner te spelen op de links achter positie waar hij in het tweede stuk was neergestreken en zorgde vanaf daar voor mooie omschakeling naar voren. Bunnik liet zich terugdrukken voor het eigen doel. Dat werd op enig moment als een schiettent onder vuur genomen; elke afvallende bal was weer voor ons. Benjamin had dat allemaal van een afstandje gade geslagen en sprintte precies op het goede moment naar voren om een afgeslagen bal poeierhard in het doel te peren: 1-5. De eindstand.
Goed voor de punten. Goed voor het doelsaldo. Maar vooral goed voor de moraal. Als je op zo'n zwaar veld - met de ziektekiemen nog in je lijf - toch zo weet te presteren ben je wel echt een bikkel. Negen bikkels. Om trots op te zijn.
Hans Verschraagen