DEV F1 - FC Driebergen F2 3-2

F1 wint thuis tegen directe concurrent

Vandaag moest er gewonnen worden om het waterkansje dat
er nog is voor het kampioenschap in leven te houden. Zo blijven we koploper
Jonathan op de hielen zitten en blijft de competitie nog spannend. Met slechts
twee punten achter op ons wist de tegenstander van vandaag - Driebergen F2 -
natuurlijk ook wat het te doen stond. En we kenden elkaar al, van het
Heuvelrugtoernooi van afgelopen herfst. Toen werd het 2-2, vooral door
verdedigingsfouten aan onze kant.

Zo beloofde het een mooie confrontatie tussen de nummers
twee en drie van de ranglijst te worden. En dat werd het ook, spannend tot het
eind. Nathan kon er helaas niet bij zijn vandaag vanwege vakantie. Dit was ook
wel een wedstrijd geweest voor hem, zo op het scherpst van de snede. Waarmee ik
ook zeg dat we het team ook dit seizoen weer hechter zien worden. Het maakt
meteen verschil als er iemand ontbreekt, zoals het ook van invloed is wie we op
doel zetten in ons keeper-rouleer schema.

DEV begon onstuimig aan de wedstrijd. Floris besloot
meteen in zijn eerste actie een hard schot op het doel te lossen. De keeper kon
die maar net verwerken. De corner die daarop werd getrapt was zo scherp dat er
een eigen doelpunt uit voortkwam: 1-0. Allemaal binnen de eerste minuut. DEV bleef
goed druk op de bal houden waardoor de tegenstander er moeilijk uitkwam.
Driebergen heeft voorin handige spelertjes waaronder een keurig gekapt jongetje
die ik me nog heugde van het toernooi. Levi en Niels hadden in deze eerste
helft geen kind aan spelertjes van dat slag. Aan de andere kant zagen we hoe de
verleden week nog grieperige Jip weer in goede doen is geraakt hetgeen zich
onder meer uitte in een prachtige rush over links vanaf de eigen helft.

Toch kwam Driebergen er halverwege de eerste helft een
keer door/ Een hoge afstandsbal kon keeper Mees niet bespringen: 1-1.

Het antwoord kwam niet veel later. Dat Floris met veel
zin aan deze wedstrijd was begonnen hadden we meteen al gezien. De hele
goocheldoos ging open met als risico dat zijn acties net iets te ver worden
doorgevoerd en balverlies wordt geleden. Wonderlijk hoe lang hij dat soms
volhoud met drie spelers als nijdige horzels om hem heen. Terwijl wij van de
kant weer stonden te roepen dat het nu toch echt tijd werd voor een pass
draaide hij plots open en loste een afstandschot met een verraderlijke hoge
stuit voor de keeper die daardoor mis tastte: 2-1. "Het was bedoeld als pass."
zo verontschuldigde hij zich later, overigens wel met een grote grijns op zijn
gezicht... Ja soms moet je misschien zo'n artiest als Floris ook maar gewoon z'n
goddelijke gang laten gaan...

Toch mochten we niet lang genieten van deze voorsprong.
Levi deed een noodzakelijk ingreep op zo'n 10/15 meter van het doel. Een jaar
geleden had een vrije trap op die plek nog niet zoveel uitgemaakt; maar in deze
klasse - met F-jes die op het punt staan om E-tjes te worden - is dat meteen
bijzonder kansrijk. Mees spong voor wat 'ie waard was, maar de vrije trap was
onberispelijk: 2-2. Balen zo vlak voor rust!

In de tweede helft kwam het accent aanvankelijk iets meer
op het middenveld te liggen. We hadden tegenwind, zoals de wind nu al een paar
weken van invloed is op de wedstrijden. We zagen zo dat iets vaker op de
counter werd gespeeld. Maar ook hoe na de counter weer druk werd gegeven
waardoor de uitgespeelde bal snel weer voor ons was. Er kwamen kansen en niet
zo zuinig ook. Er was een periode in de tweede helft waar de ene corner volgde
op de andere. De druk werd groot en zo ook hachelijke scrimmages voor het
vijandelijk doel. Estelle - die weer hard werkte en zich sowieso steeds
dienstbaarder aan het team gaat opstellen - raakte de paal. Zo ook Milan die
vanaf links vanuit een haast onmogelijke hoek net mis schoot. Milan speelde een
slimme tweede helft waarin hij zijn acties goed timede en daardoor geregeld over
de flank kon opkomen.

Benjamin aan de andere kant kreeg de juiste timing ook
goed te pakken en kwam zo een paar keer mooi op tijd voor zijn man om de aanval
meteen over te nemen. Samen met Floris werden zij twee plaaggeesten over de
rechterkant. Niels begin zich in deze fase ook meer met de aanval te bemoeien,
waardoor de druk nog verder toenam.

Maar waar bleef die bevrijdende derde? We brachten Levi
naar voren, in een poging iets te forceren.

Het was het allemaal niet zo mooi en vloeiend als
verleden week, bij vlagen zelfs wel wat rommelig. Maar er bleef wel muziek in
zitten. Overigens was het ook lang niet uitgesloten dat de tegenstander hier de
driepunter voor onze neus zou wegkapen. Driebergen voelde dat ook en ging wat
brutaler spelen. Maar daardoor kwam er wel meer ruimte voor ons. Een
bliksemsnelle counter bracht de bal bij Levi. Die speelde zijn mannetje
prachtig uit en schoot toen tegendraads in de goal, precies waar de keeper hem
niet verwacht had.3-2! Met nog acht minuten op de klok.

DEV deed wat je om één of andere reden vaak ziet, ook bij
het grote jongensvoetbal. Het ging sterk leunen op de minimale voorsprong en
zette de kaarten op de verdediging. Wij nog roepen langs de kant... Maar dat zit
in de koppies; dan kan je roepen wat je wilt, maar er is geen kruid tegen
gewassen. Driebergen begon zo te loeren op de gelijkmaker. Het was te wijten
aan de hartstocht waarmee verdedigd werd dat kansen werden gekeerd. Een
vervaarlijk indraaiende corner werd via de muis van de hand van Mees net naast
geduwd. Gelukkig was het direct daarop tijd.

Ja, het is ook weleens andersom gebeurd zo'n marge van
3-2. Dus het mocht wel een keer. De coach van Driebergen vond het zelfs
"Verdiend.." en eigenlijk was dat ook wel zo. Het was niet de mooiste
wedstrijd, wel een  spannende.

Stiekem nog hopen dat Jonathan ergens een uitglijder
heeft... 't is maar één punt verschil...

Hans Verschraagen