DEV F1 - HDS F1 Bekerwedstrijd 2-0

DEV F1 bekert verder na prima wedstrijd

Een heerlijk bekeravondje in ons eigen stadionnetje met zowel de F1 als de E4 die aan de bak moesten tegen twee teams van HDS. Door een welwillende opstelling van diverse trainers die normaliter het veld inrichten voor
een training konden we naast elkaar op het hoofdveld onze wedstrijden afwerken. Dank aan deze trainers die zo hun bijdrage leverden aan de toffe  bekersfeer!

De kater van de belabberde partij van zaterdag was in de training van dinsdag omgezet in een paar prima oefeningen zoals het veld 'groot' maken bij balbezit en juist weer 'klein' bij balbezit van de tegenstander. Er zat in die training ook
alweer een stuk meer pit dan we de labbekakkerigheid waar het team zaterdag een beetje last van had.

En zo zagen we een puike partij waarbij de patronen die op de training waren geoefend moeiteloos op de mat werden gelegd in de wedstrijd. Meteen in de eerste helft zagen we al hoe steeds de ruimte werd gezocht, en gevonden. Balbezit van de tegenstander duurde nooit lang, onze spelers zaten er bovenop. Jip - die toch bepaald grieperig uit zijn bed was gekomen was zijn tegenstanders links achterin moeiteloos de baas en gaf dan meteen mee aan Mees
over de vleugel. Die had zijn goede vorm van zaterdag meegenomen deze wedstrijd in en stichtte zo voortdurend gevaar vanaf de linkerkant. Kwam de bal toch tot aan onze keeper Niels dan had hij steeds een snelle en gevaarlijke
spelhervatting. Er was steeds een vrije man beschikbaar in de breedte van het veld.

Aan de andere kant was Floris weer zo balvast als was en stuurde regelmatig drie spelers het bos in om dan voor te geven. Lukte dat niet dan sloot Milan goed aan om daarna meteen Floris weer in stelling te brengen.
Af en toe zagen we die verfijnde vorm van voetbal waar wij als vaders zo gek van zijn gewoon hier voor onze neus gebeuren, uitgevoerd door onze eigen helden. Driehoekjes-, kaatsen-, de ruimte gebruiken... Het enige wat er eigenlijk
in al dat mooie spel nog aan ontbrak was een treffer. Dat gaat dan toch een beetje kriebelen...

Benjamin hadden we vanaf de aftrap in de spits gezet waar hij hard zijn best deed en soms net de ballen die hem vanaf de zijkant werden gevoerd niet goed raakte.

Waar blijft de goal jongens? Vroegen we ons aan de kant steeds ongeduldiger af...

 Ik moet zeggen: ik vond de keeper van de tegenpartij dan ook een hele bekwame partij spelen. Zo
had hij een mooie lob van Nathan uit de tweede lijn precies op tijd in de gaten om hem nog te pakken te krijgen. Jammer... weer niet...

Toen gaf Jip of Levi - ik weet niet meer precies wie - de bal mee aan Mees. Die ging er op snelheid langs maar werd wel iets naar buiten gedreven. Toch loste hij uit die moeilijke hoek een snoeihard schot waar de keeper alleen met zijn vuisten een antwoord op kon geven. Zo kwam de bal weer bij Mees terecht die hem hoog inbracht waardoor een attente Floris binnen kon tikken. Hè hè: 1-0.

Niet heel lang daarna was het rust.

Je zag aan de manier waarop de spelers op de limonade afwandelden dat ze zelf ook wel inzagen dat ze in deze wedstrijd de baas waren. Zelfs de weergoden waren op onze hand. Niet alleen was de regen precies opgehouden toen de wedstrijd begon; ook de wind wakkerde in de rust net iets aan; min of meer in onze speelrichting van de tweede helft.  Dat kon ik me nog wel herinneren als voetballertje van een club uit de polder van het groene hart, hoe je van de
wind zo mooi je vriend kon maken.... Voorzetten die onverwacht tot doelpunt werden gepromoveerd... dwarrelende schoten die als een geleide raket zelf een hoek uitzochten...  Dat zou nog geschieden, maar zo begon de tweede helft in eerste instantie niet. Sterker nog: Niels - onze keeper van dienst - moest geregeld ingrijpen. Er ontstonden toch wat
hachelijke situaties voor het doel. Estelle die we geregeld naar voren schreeuwden nu we haar in de spits hadden geposteerd voelde zich geroepen om ook achterin te assisteren. We waren toch wel blij dat ze een bal waar Niels niet meer bij kon met al haar ziel en zaligheid tegenhield door zich als een torpedo in de baan van het schot te gooien...

Want ja, het kan dat je als betere ploeg nog in de problemen komt. "Zijn we er toch ingetuind..."Elke vader van mijn generatie kent dat citaat nog van Herman Kuiphof nog. Brrr...  Dat moeten we hier niet hebben!

Langzaam kwam de ploeg weer in de vorm van het eerste bedrijf. Ook al werd het zwaarder. We zagen veel 'steken in de zij' waarbij tevoren genuttigde avondmaaltijd laat weten dat hij graag verteerd wil worden. Maar de onzen gingen nu toch echt voor de winst. Daar kon het afstandsschot van de tegenstander die op de lat spatte ook niets meer aan veranderen. Net zo reikhalzend als voor de eerste keken we nu uit naar de tweede treffer. En die kwam. Toen Levi een scherpe corner precies in een windvlaag bracht draaide de bal zo naar het doel dat het  de keeper te machtig werd. 2-0!

We zagen weer het elan terug. Nathan zette af en toe de turbo erop en werkte als een paard.

Estelle was nog dichtbij een treffer met een paar fraaie schoten van de linkerkant. Af en toe waren de spelers zo bezig met het zoeken naar mooie combinaties en de vrije man dat ze vergaten af te drukken met een schot voor de derde.

De wil van de tegenstander was na de tweede treffer al wel gebroken.

De derde treffer was uiteindelijk niet meer nodig. De scheids blies voor het eindsignaal.

Een mooie zege die ons een ronde verder brengt in een poule waar je ook nog Den Helder of Ajax tegen kan komen. Beeld je dat eens even in. Komt het nog zover dan hebben Nils en ik al bedacht dat we dan maar moeten
lappen voor een bus. Dan maken we er een uitje van.

Zover is het nog lang niet. Eerst maar eens nagenieten van deze mooie pot. In de kleedkamer werd Niels door zijn medespelertjes nog geëerd als 'man of the match'.  Hij werd er een beetje verlegen van, maar hij had het heel goed gedaan. Iedereen had het goed gedaan.

En zo kunnen we met een goed gevoel weer toe naar onze volgende wedstrijd.

Hans Verschraagen