Bekerwedstrijd Driebergen F4 - DEV F1 0-15

Monsterzege F1             

Het was net even droog toen we op het veld in Driebergen aankwamen.
De trainer van de tegenpartij kwam naar me toe. "Ze zijn nog maar eerstejaars;
zeven jaar gemiddeld...Vind je het goed als we er een mannetje extra bij zetten
als de score echt uit de hand loopt?"

Tsja,  wij wilden daar
geen spelbreker zijn uiteraard.

Maar toen dat extra spelertje er bij de stand van 4-0 - na
ongeveer 10 minuten - ook daadwerkelijk inkwam zagen we wel dat niemand er mee
geholpen werd. Het blauw witte 'kluitje' van Driebergen werd gewoon één
mannetje groter, maar dat veranderde eigenlijk niets in het krachtverschil.

Dat laatste had een vreemde uitwerking op onze spelers. Die
lieten het samenspel varen om dan aan ingewikkelde solo's te beginnen. Die
leverden weliswaar ook doelpunten op maar liepen ook vaak vast in het blauw
witte kluitje. Zo stond het na de eerste helft nog 'maar' 7-0.

Tijd voor een streng praatje in de pauze, waarin we het
hadden over de twee P's: 'Passen' en 'Positie'.

Dat had effect. De 8-0 was meteen het mooiste doelpunt: een
aanval over vier schijven die Levi prachtig afrondde. Levi was sowieso de
goalgetter van de dag met 6 goals; een dubbele hattrick . Milan en Floris
kwamen beiden ook tot een hattrick. Bij Milan zat daar een fraaie boogbal bij
vanaf een meter of tien en Floris mooiste vond ik zijn eerste, na een scherp op
maat gesneden voorzet van Estelle. Estelle kwam vandaag niet aan scoren
toe  maar was wel goed voor een paar
belangrijke assists. Bennie maakte er twee; de eerste nadat hij heel goed de
vrijheid had opgezocht en na een pass van Levi van dichtbij kon scoren. Niels was
er ook weer bij vandaag; werkte hard als altijd en zat er een paar keer ook
dichtbij. Jip vroegen we in de tweede helft om als linksbuiten op te treden;
een positie die voor hem wat tegennatuurlijk aanvoelde. Niettemin kwam hij er
een paar keer gevaarlijk langs en ook hij had zomaar een goal mee kunnen
pikken.

Bij 14-0 sloeg toch enige meligheid in het team. De vaders
aan de kant hadden inmiddels ook meer aandacht voor elkaar dan voor het spel.
Wat wil je... erg opwindend was het allemaal allang niet meer. Mees - de
gelegenheidskeeper - had tot dan toe nog maar twee uittrappen te doen gehad en
besloot zich toen ook maar met de aanval te gaan bemoeien. De 15-0 kwam zo van
zijn voet.

We hebben ons met enige schroom laten feliciteren door de
trainers van de tegenpartij.

Volgende week de eerste competitiewedstrijd. We kunnen niet
wachten om eens goed op de proef te worden gesteld.

PS: Nathan was deze keer geblesseerd - maar wel aanwezig als
een echte teamplayer. Ik hoop dat je er volgende week weer bij kunt zijn
Nathan!~

Hans Verschraagen