FC Driebergen F2 - DEV F1 2-4

DEV F1 wint laatste wedstrijd in de tweede helft

Voor de competitie was dit een wedstrijd 'om des keizers baard' zoals dat zo mooi heet.

De tweede plek hadden we al veroverd, een feit waar we overigens heel content mee zijn. Tweede in de tweede klasse, da's niet mis, zeker niet als je voor de kerst nog een verdieping lager speelde.

We vonden het niettemin wel aan onze stand verplicht om deze wedstrijd te winnen.

Mooie opstelling gemaakt; goede voorbereiding; goede warming-up.

Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen...

En toch speelde de F1 een bar slechte eerste helft. Het leek wel of alle spelertjes 's morgens hadden besloten het eens een keer helemaal alleen te proberen. Ballen werden niet rondgespeeld of gepasst. Vrijlopen was er niet bij. Het hele verhaal van het spel klein maken bij balverlies en groot bij balbezit leek vergeten. In plaats daarvan zagen we spelers een bal aannemen-, dan afwachten tot er een tegenspeler opdook om dan omstandig het duel aan te gaan. Om je dood te ergeren aan de kant. Vooral omdat tegenstander Driebergen wel het goede voorbeeld gaf. Met verzorgd spel werd het meteen vanaf het begin gevaarlijk voor onze goal. Volkomen terecht dat zij het openingsdoelpunt voor hun rekening namen. We mochten echt van geluk spreken dat Floris er na een pass van Levi een keer op eigen kracht doorheen counterde en zo de 1-1 kon maken. In feite werd het zelfs kort daarop 1-2, omdat een corner via de lat voor iedereen zichtbaar achter de lijn terecht kwam. Behalve dan voor de scheidsrechter - een in strak tenue gestoken man op leeftijd, waarvan elke club blij is dat hij elke zaterdag onbaatzuchtig aantreedt. Nadat de bal allang weer terug het veld in was gerold ging hij nog omstandig kijken of de bal nu wel of niet had gezeten. Een beetje potsierlijke pose die ondanks alle narigheid in het veld toch een beetje op mijn lachspieren werkte. De scheids zag wel meer dingen niet (handsballen, gevaarlijk spel...) maar zo is het dan maar. Wij maakten er maar geen misbaar over, niet alleen omdat we graag als een beschaafde vereniging willen overkomen. Ons ging het ook meer om de collectieve wanprestatie die zich in die eerste helft voor onze neus ontvouwde.

Daarom heb ik in de rust - voor het eerst in onze carrière als coach - een kleine donderpreek afgestoken. Een beetje zo met de inhoud als hierboven beschreven. Zonder dat Nils en ik wisten hoe dat zou uitpakken.

Nou, dat pakte dus heel goed uit!

De tweede helft zagen we een als herboren team op het veld staan. Levi nam weer het initiatief in strijdlust en alertheid. Er ontstond plots een constante druk naar voren. Estelle begon in de loop van de tweede helft
steeds meer de rol aan te nemen die ze ook al zo goed had vervuld in de wedstrijd tegen Valleivogels. Een slot op de deur en ook als een soort ouderwetse ausputzer. Er kwamen ook een aantal mooie schoten op doel van haar
voet die een beter lot hadden verdiend. Mees kwam in de tweede helft op rechtsbuiten te spelen; moest er hard voor werken vandaag maar kreeg de bal toch steeds vaker in de '16'. Een bal die hij vanaf de zijkant kreeg aangespeeld trapte hij knap op doel maar de bal werd net uit de hoek gedoken door het prima keepertjes. Nathan was weer de watervlugge harde werker over de linkerkant, een echte linksbuiten die vanuit een volle sprint de bal net voor
de achterlijn nog voor kan krijgen. Niels had als back/ middenspeler de zaken ook weer helemaal onder controle. Sterk in de duels en in de omschakeling. Zo regende het kansen in die tweede helft. Milan begon al vanaf de aftrap zo'n beetje met een bal op de paal. Bij de 1-2 zag je eigenlijk al dat Milan de bal op de laatste man ging veroveren. Zo'n onoverwinnelijke focus straalde van hem af. De weg naar het doel was toen voor hem vrij en hij scoorde onberispelijk.

Jip had het een stuk minder druk in de tweede helft. Hij kon de bal zelf ook veel beter kwijt nu zijn spelers veel beter vrij liepen. Alle kansen ten spijt: die ene aanval van Driebergen die hen wel voor het doel bracht was meteen bingo: 2-2. Balen! En zoveel tijd kon er toch niet meer op de klok staan...

DEV hield de druk er onverminderd op. Toen er een scrimmage vlak voor het doel ontstond was Nathan de alertste en tikte de 2-3 binnen. Driebergen probeerde toen nog de gelijkmaker te forceren. Daardoor ontstond ruimte voor ons. Levi acteerde daar uitstekend op door met een pass op maat te geven aan de vogelvrije Milan die zich dit buitenkansje niet liet ontnemen: 2-4.

Zo was een slechte eerste helft omgebogen in een uitstekende tweede. En zo sluiten we een mooie en spannende competitie af met een goed gevoel.

Geen kampioen, maar wel een uitstekende prestatie.

Het ziet ernaar uit dat we met deze hele club en entourage over gaan naar het volgende jaar. Laten we hopen dat we daar terecht komen in een competitie zoals deze. Waar het hard werken is voor je punten, maar waar het ook lekker spannend is.

Hans Verschraagen