Hercules F4- DEV F1 2-8
DEV F1 wint weer op vreemde bodem
Voor het eerst dit seizoen waren we helemaal compleet. Uit bij Hercules in Utrecht. Binnen ons team is compleetheid in feite een luxeprobleem.
Want we hebben eigenlijk alleen maar fijne spelertjes. Mag ik natuurlijk nu ook zonder met mijn ogen te knipperen zeggen, na de derde competitie overwinning op rij. En het ligt er toch echt niet aan dat we enkel peppie en kokkie teams op ons pad tegenkomen. Onze jongens en meid spelen gewoon beter. Wat heet: ik sta af en toe in mijn ogen te wrijven om wat ik ze allemaal zie doen!
Al vrij snel na de aftrap speelde Levi diep op Mees die zichzelf vrij speelde en van afstand een machtig schot produceerde. Lijkt wel of 'ie er patent op heeft: die snelle openingsgoals van afstand. En daar hebben wij als coaches niets op tegen. Deze keer was ik trouwens op pad met Hans Roseboom omdat coach Nils voor zijn werk in Engeland zat. Mooi dat we dat zo met de vaders kunnen doen.
Milan - ook al zo'n fijn spelertje - stond deze keer rechts voorin. Van daaraf verstuurde hij een subtiele breedtepass op Estelle die dat prima op waarde schatte en fraai afrondde: 0-2.
Daarna bleef DEV druk op de bal houden. Het regende werkelijk kansen. Net naast; net gepakt; net gestuit; net over. Die derde wilde er maar niet in.
En zo werd het rust.
Na de rust ging de bestorming van het zwart witte doel gewoon door. De spelertjes van Hercules raakte er zo van in de war dat ze de bal in arren moede maar met de hand gingen spelen. Zo ontstond een penalty die de scheids overigens flinke afstand had gelegd (volgens mij zag ik hem elf stappen maken en zo een grote mensen strafschop uitmeten...). Dat maakte Levi allemaal niet uit: die schoot hem met het grootste gemak onhoudbaar binnen.
Niels - die graag van achteruit speelt, maar nu ook veelvuldig voorin te vinden was maakte daarop met een mooie boogbal de 4-0. Nog geen minuut later scheelde het een haartje of had zijn tweede gemaakt. Maar net naast...
De 0-5 kwam tot stand op een wijze die later nog een keertje zou worden herhaald: Estelle gooide ver in op Niels die zich fraai langs de achterlijn vrij had gelopen en meteen voorzette. Milan tekende zo voor zijn doelpunt van de dag.
Toen Jip aan de beurt was om te wisselen werd het achterin meteen wat brozer. Dat leidde ertoe dat Hercules binnen korte tijd twee tegendoelpunten kon scoren. Kan je nagaan hoe belangrijk onze Jip achterin is. Ook keeper Nathan kon het gemis van Jip niet verhelpen. Fijn om hem er weer bij te hebben trouwens!
Na de tegengoals herpakte DEV zich snel weer. Mees pikte de bal van een tegenstander op en brak meteen door de verdediging heen om te passen op Floris. Die wist daar wel raad mee en schoot de 2-7 binnen.
Als gezegd tekende Estelle nogmaals voor een verre ingooi, al was het deze keer Levi die fraai was vrijgelopen. Diens voorzet was op maat voor de goed opgestelde Benjamin die van dichtbij raak schoot. Dat is onze Bennie: toch steeds weer een neusje voor de goal.
Na afloop kwam de scheids een beetje besmuikt op me af. "Weet jij hoeveel het eigenlijk is geworden?... 10-2 of zo toch?...". Gelukkig houd ik altijd de stand bij in een klein notitiebokje in het kader van mijn journalistieke werkzaamheden. "2-8 is de eindstand" kon ik zo naar waarheid doorgeven. En zo is dat. 26 doelpunten voor en 4 tegen. In drie wedstrijden.
En door uitstekend voetbal ook nog eens een keer.
Hans Verschraagen
