Heuvelrugtoernooi Driebergen 2e Plaats

DEV F1 wordt nèt geen kampioen op Heuvelrug toernooi

Laat me eerst het chagrijn er even afschrijven:

Een toernooi niet winnen terwijl je geen wedstrijd hebt
verloren is zuur. Op doelsaldo naast de beker pakken: ook zuur. Een wedstrijd
gelijk spelen door onnodig doelpunten weg te geven: nog zuurder.

Ja, je kunt er de pest over inhouden of blijven mokken en
feit is ook wel dat ik effe een meditatief momentje nodig om de adrenaline mijn
lijf van de laatste wedstrijd te laten wegvloeien.

Want ja ik coach nu eenmaal ook vanuit mijn hart en met een
passie die ik soms niet helemaal in de hand heb, waardoor ik ook weer blij ben
dat er zo'n rots in de branding als Nils naast me staat.

Nou ja; was die hartstocht er niet dan was er waarschijnlijk
ook nooit een verslagje uit mijn pen gerold kan je zeggen. De verslagjes zijn in feite de meditatieve momentjes..

Maar het gaat natuurlijk niet om mijn passie; noch om het
stukje en de rol die het schrijven ervan vervuld  in hoe ik zelf met de opwinding die de
wedstrijden me geven omga. Het gaat erom dat mijn kleine hagiografieën - deze
heldendichten - onze spelertjes - ook toekomen. 

Want sodeju, wat speelden ze weer goed vandaag!

We speelden drie wedstrijden, waarvan twee tegen
tegenstanders die ons in de competitie nog te wachten staan. Nou die zijn dus
wel gewaarschuwd en een gewaarschuwd team telt voor twee dus dat wordt nog
oppassen...

Tegen SVMM begon het wat nerveus. Voor Levi een bijzondere
wedstrijd, want hij speelde tegen klasgenootjes. Hij had een weddenschap om het
bedrag van één euro met z'n klasgenootjes staan. Die kon hij in ontvangst
nemen, want de eindstand was 4-0. Het eerste doelpunt was zeker het vermelden
waard, want het was het eerste doelpunt van onze onvolprezen laatste man Jip.
Die pikte de bal op vanaf zijn eigen helft, stoomde op top snelheid over de
linkerflank naar voren en kwam vlak voor de achterlijn tot een messcherpe
voorzet. Zo scherp dat de keeper zich er op verkeek en achter hem het doel in
zag rollen.

Milan werd daarop bediend door een rush van Mees - ook over
links - en maakte genadeloos af.

Estelle nam een pass daarop zo slim aan dat ze in één
beweging alleen voor de keeper kwam. Ja, die jongetjes hadden nog even gelachen
voor de wedstrijd. Zo van: "Er doet ook een meisje mee...makkie...". Ik denk niet
dat deze jongetjes daar ooit nog om zullen lachen: Estelle poeierde de bal
zonder mededogen binnen. Verder waren er fraaie doelpunten van Milan en Floris
waardoor de eerste pot op 4-0 eindigde.

Tweede wedstrijd: tegen onze grootste concurrent in de
competitie: Driebergen F3. Tevoren was de trainer omstandig bezig zijn team tot
underdog te verheffen. Vreemde woordspeling trouwens, maar in de sport immers
een veel voorkomende psychologische tactiek. "We hebben niet alle spelers bij
ons, vanwege ziek-zwak-misselijk..".

Dat was niet de reden dat we met 5-1 wonnen. Levi- helemaal
opgeknapt met zijn Euro op zak speelde de wedstrijd van zijn leven: Hij pakte
meteen de eerste twee doelpunten en had daarna nog een briljante vrije trap.
Die kwam vanaf de eigen helft in één keer bij Milan. Die terug legde op Nathan.
Nathan weer op Milan en Milan verlegde het spel weer op Nathan die onhoudbaar
kon inschieten.  Mees had weer een
typisch Mees doelpunt: speelde zich vrij over links en trapte snoeihard binnen.

Ook Estelle -  die in
het toernooi steeds beter ging spelen -  pakte weer een doelpunt mee.

Floris keepte in deze wedstrijd en moest één doelpunt
toestaan, maar dat lag zeker niet aan hem. Daarover zo iets meer...

Nu kwam de wedstrijd tegen de F2; de moeilijkste
tegenstander op papier en gedoodverfd winnaar. Want zij spelen immers een
klasse hoger en we hadden al gezien dat ze er wat van konden in de eerdere
partijtjes. Hier openbaarde zich de zwakte van ons team: die bestaat eruit dat
onze spelertjes wel erg graag mee ten aanval trekken, zelfs als ze in feite in
de verdediging zijn opgesteld. De druk op het vijandelijk doel was intens; het
spel ging maar één kant uit. Maar bij de eerste de beste tegenaanval schoot de
bal door waardoor het achterin 3 tegen 1 was. Kort daarna was er een ongelukkig
moment bij een corner die op Mees arm terecht kwam: 0-2.

Hier ging Floris voorop in de aanval. Toegegeven: hij deed
het wel wat solerend, maar hij schoot wel snel de aansluitingstreffer in. Kort
daarop gaf Milan een magnifieke pass op Estelle die de 2-2 binnen schoot.

Het bleef spannend achterin, maar hier speelde ook onze dappere
Niels die de bal telkens weer bij de voorhoede wist te brengen. Zo kwam het
onder meer tot een vrije trap - op ongeveer 15 meter afstand. Benjamin eiste
die bal op en gaf een poeier die zo hard was dat de keeper hem alleen maar
gehoord moet hebben. Net naast zeg!

En zo hield de druk tot het eind toe aan. Geef zo'n
wedstrijd vijf minuten meer en het is gebeurd.

Bloedstollend spannend!

Zo werden we tweede, maar met een opgeheven hoofd. Wat zijn
we trots op dit team!

En dank voor de perfecte organisatie van dit toernooi!

Komende zaterdag tegen Nieuwland. Niemand onderschatten
natuurlijk, maar in deze vorm gaan we hier een spektakelstuk van maken. 9:00
uur aftrap in eigen huize.

Hans Verschraagen