Jonathan F2 - DEV F1 5-1

F1 wordt afgetroefd bij Jonathan

Het was heerlijk voetbalweer vanmorgen. Een vroegertje weer
met een aftrap om 8:30. We hadden allerlei zonnige scenario's in ons hoofd
gehad waarvan de uitkomst was dat we zouden winnen en zomaar 5 punten zouden
pakken op de nummer twee. 't Is helaas heel anders gegaan...

Achteraf denk je nog: wat als die bal van Mees in de eerste
minuut niet op de kruising uiteen was gespat, maar had gezeten? Dan had je misschien
een heel andere wedstrijd gekregen. Mees speelde trouwens goed, met name in de
eerste helft. Werkte hard, won veel duels en kwam er links dikwijls knap langs.
Maar dat was niet de teneur die in het team zat vandaag. Het was over het
algemeen een beetje matte en slaperige toestand. Spelertjes waren soms afgeleid
en niet goed gefocust op de wedstrijd. Bij tegenstander Jonathan zag je juist
het omgekeerde: dit team was de wei ingegaan om de pot te winnen.

Zo laat je het als collectief liggen, zo verlies je met (wel
iets te dikke-) cijfers, en zo ben je het initiatief in de competitie kwijt.
Waar lag het nou aan? Waarom is het er de ene keer wel en de andere keer niet. Gelukkig
vaker wel dan niet. In de met 2-1 gewonnen thuiswedstrijd was het nog een heel
ander verhaal geweest met veel inzet en vechtlust. Kan je daar als coach iets
mee? Wie het weet mag het zeggen.

En toch heb ik - als altijd - weer positieve dingen gezien.
Want die zijn er natuurlijk ook altijd.

Floris stond op doel vandaag. Als het concept van de
meevoetballende keeper nog niet was uitgevonden had Floris dat wel gedaan. Heel
verrassend voor de tegenstander en ook effectief. Ja, hij kreeg er vijf tegen.
Maar dat was geen afspiegeling van zijn wedstrijd als doelman. Twee van die
goals waren ronduit vette pech. En de andere waren gewoon goed door de tegenstander
uitgespeeld. Bij hen viel vooral een meisje op even niet groot van stuk maar
wel super handig. Estelle liet dat in de tweede helft niet op zich zitten. Het
leek wel of er zo'n vrouwelijk competitie dingetje werd getriggerd bij haar.
Iets waar wij mannen wel nooit helemaal het fijne van zullen begrijpen maar als
ik het dan toch taal moet geven dan is het zoiets van: "Ik ben hier de beste
meid op het veld!". Ze inspireerde Jip ook om met haar duels uit te vechten die
hij toch ook steeds vaker begon te winnen. En zo was het er af en toe dan toch.
Heel even die vechtlust en wil om te winnen.

Bij vlagen, maar niet minder hoopgevend.

Ineens zagen we Estelle er voor doorheen komen met een
fraaie actie en een prima schot. Met die 3-1 dachten we heel even dat we weer
in de wedstrijd kwamen. Helaas duurde het nog geen minuut of het handige meisje
had ons alweer op 4-1 gezet.

Toen werd het nog moeilijker om de focus erop te houden.
Toch zagen we ineens Nathan over links opkomen met een geweldige rush- bijkans
het hele veld over. Jammer dat zijn voorzet smoorde. Niels had weer zijn goede
momenten met het uitverdedigen.  Mooi
moment van Niels was een gedurfde hakbal langs de zijlijn waarmee hij zijn
directe tegenstander fopte.

Benjamin - die enigszins geblesseerd aan de pot was begonnen
loste nog een hard schot op het doel dat een beter lot had verdiend dan naast
te gaan. Milan had weer een paar mooie momenten in het passeren van
tegenstanders. Levi had zijn dag ook niet helemaal, maar is zelfs dan toch een
bepalende speler met veel tactisch gevoel.

Nee, het zat er ook niet in vandaag. Ik vond de 5-1 die
uiteindelijk op het bord kwam wel iets te geflatteerd, maar dat Jonathan hier
met de eer ging strijken was wel volkomen terecht. We hebben niet als een
kampioen gestreden en moeten daarom nu genoegen nemen met de tweede plek.

Voorlopig althans, wat de competitie duurt nog even en er is
nog veel mogelijk.

Maar eerst maar eens afkoersen op de lastige bekerwedstrijd
van woensdagavond. Kijken of de jongens en meid dan weer in die flow kunnen
komen - die winning mood - die ze toch ook vaak laten zien.

Hans Verschraagen