Valleivogels F1 - DEV F1 2-1

F1 verliest kans op kampioenschap in spannende wedstrijd

Dinsdagavond stond een inhaal wedstrijd op de rol tegen Valleivogels. Die jongens kenden we nog van thuis. Stevige knapen die het vooral van hun fysiek e inzet en strijdlust moeten hebben wisten we nog. Hans Roseboom en ik namen dat dan ook mee in ons praatje in de kleedkamer. "Let op jongens, laat je niet gek maken...". En toch - alle uitgesproken intenties ten spijt - lieten de onzen zich aan het begin van de wedstrijd door het fysieke spel intimideren. Valleivogels won bijna alle duels en zo kwam meteen druk te staan op ons doel. Gelukkig hadden we Milan op doel die toch echt beschikt over bliksemsnelle reflexen, hoe flegmatiek hij zich af en toe over het veld - en naar ik aanneem ook over de rest van de wereld - voortbeweegt.

We kregen er een beetje zorgelijke blik van. Gelukkig ontstond uit de eerste de beste fatsoenlijke aanval van onze kant een corner die Levi zo scherp trapte dat één van hun spelers de bal promoveerde tot een (eigen) doelpunt: 0-1. Lang niet verdiend op dat moment, wel mooi meegenomen. Het gaf de spelers wat moed en zo zagen we ze langzaam aan wat bekomen van de aanvankelijke schroom. Floris had het zwaar tegen de sterke jongens, maar begon toch hier en daar wat duelletjes te winnen. Benjamin kwam af en toe als een duveltje uit een doosje vanuit zijn spits positie de bal ophalen waardoor het toch gevaarlijk werd. Zijn vervanger op die positie was Mees die - ik kan niet anders zeggen ook al is het mijn eigen zoon - ook nu weer een heel sterke wedstrijd speelde. Hij ging voor in de strijd, liet zich absoluut niet intimideren en strooide de gehele wedstrijd met mooie en vaak slimme passjes. Een vrije trap van zijn voet - van een meter of 13/14 schat ik - ging als een streep op de hoek af. Zo'n bal die nog aan snelheid lijkt te winnen in de
vlucht. Als die had gezeten was 'ie de boeken ingegaan als de goals van de week, maar helaas kon het uitstekende Scherpenzeelse keepertje de bal nog net over tikken. Ook vette pech gewoon. En zo gebeurde het dat een vrije trap van
de tegenpartij er wel in ging, overigens nadat Milan die ook uitstekend pareerde. Maar Valleivogels reageerde attent op de rebound en toen was er geen houden meer aan: 1-1.

Daarna ontstond een sterke fase in de eerste helft voor DEV. Er kwamen kansen, corners en we zagen weer even dat mooie compacte spel van afgelopen zaterdag. Nathan en Niels kregen weer de bravoure die ze de laatste
wedstrijden toch vaak aan de dag leggen; iets onverzettelijks ook gepaard aan een sterke drang naar voren. Het concept van 'naar voren verdedigen' is bij hen op dit soort momenten in goede handen.

In de tweede helft speelde DEV zonder schroom maar door het fysieke spel moest ik af en toe toch uitrukken voor een gewonde en het gebeurde zelfs een paar keer dat een speler even een tijdje aan de kant moest bijkomen.
Mede daardoor duurde het even voordat het spel in balans kwam. Maar in feite vond ik DEV in de tweede helft over-all wel beter. Jip kwam hier voorin te spelen en stichtte daar veel gevaar met zijn snelheid. Eén keer speelde hij
zichzelf met een prachtige beweging vrij op het middenveld maar speelde toen net de bal iets te ver voor zich uit om de laatste man op snelheid uit te kunnen spelen.

Op dat moment begon ik toch te geloven in een goede afloop. Zal je net zien dat er kort daarop zo'n stom onnozel doelpunt aan onze kant valt. Het leek in de verte wel wat op het eerste: een hard schot werd weer knap
gepakt door Milan maar noch hij, noch Estelle kregen vat op de rebound en zo kwamen we plots op achterstand:2-1. Dit terwijl Estelle de helft van haar leven speelde - in de rol van laatste vrouw. Buiten het doelpunt kwam Valleivogels er
in de gehele tweede helft niet meer langs. Estelle was als een stoere Walkure het betrouwbare slot op de deur. En niet alleen dat: elke door haar veroverde bal werd meteen omgezet in een volgende aanval. Want kansen en mogelijkheden
waren er genoeg. Nathan: kopbal op de paal. Benjamin: schot net naast. Niels: doorbraak over de flank. En Levi die onvermoeibaar de aanvallende aspiraties van brandstof bleef voorzien.

Maar soms heb je van die wedstrijden... Dan verdien je meer dan wat je in feite krijgt. En zo bleven we met een toch wat onrechtvaardig aanvoelende eindstand van 2-1 zitten, waar een gelijkspel toch alleszins een betere afspiegeling van de krachtsverhouding was geweest. Overigens zouden we daar in de stand op de ranglijst ook niet echt mee geholpen zijn geweest. Voor onze kleine kans op het kampioenschap hadden we deze toch wel moeten winnen.
Nou ja het kan nog - zegt de gek - maar dan moeten we wel een Aziaat in de arm nemen die iets met match fixing doet en Jonathan zo gek krijgt dat ze de laatste twee wedstrijden verliezen. Moeten wij zaterdag trouwens wel effe
winnen van Driebergen. Nou ja... er gebeuren wel meer gekke dingen; zie afgelopenweekend bij de grote jongens. Misschien hoeft er helemaal geen gokkende oosterling aan te pas te komen...

We gaan gewoon tot het gaatje en wel in de wetenschap dat we in elk geval tweede zijn. Wat gewoon rete knap is, na een promotie. En zo is dat.

Hans Verschraagen